නාටක හා වෙස් මුහුණූ කලාව

♦️පැරැණි පොත්පත්වල සඳහන් ආකාරයට මහා සම්මත රජුගේ අග බිසවට සෑදුනු දොළක් සංසිඳවීම සඳහා මහාසම්මත රජුගේ ඉල්ලීම පරිදි සක්‍ර දේවේන්ද්‍රයා විසින් මහා විශ්වකර්ම දිව්‍ය පුත්‍රයා ලවා සාදවන ලද්දක් බව සඳහන් වෙයි .මෙතැන් පටන් ආරම්භ වූ කෝලම් නර්තනය පහතරට නර්තන සම්ප්‍රදායන් පැවත එන්නක් ලෙස පෙන්වා දෙන්න පුළුවන් .

 ♦️මෙම වෙස් මුහුණු කලාව සඳහා විශේෂිත වූ ලී වර්ග යොදා ගනී .ඒවා කල් පවතින ලෙස ද තෝරාගැනීම විශේෂිත වෙයි .අඩු බරකින් යුක්ත කල්පවතින වෙල් කදුරු හෝ රුක්කත්තන මේ සඳහා යොදා ගනී . නාග රාක්ෂ හා ගුරුළු රාක්ෂ මෑත කාලයේත් තොවිල් වලට ද භාවිතා කරයි . මේවා අතීතයේ යුද උපක්‍රම සඳහාද භාවිතා කල බව කළ බව පොතපතෙහි සඳහන් බව විශේෂයෙන් දන්වා දිය යුතුය .

 🎭ප්‍රධාන වශයෙන් නාට්‍ය සඳහා ගැන එන්නේ 

 1.කෝලම් වෙස් මුහුණු 

 2.ගැට වෙස්මුහුණු 

ශාන්තිකර්ම සහ වෙස් මුහුණු කලාව

ලංකාවේ ශාන්ති කර්ම සඳහා යොදාගනු ලබන වෙස් මුහුණු කිහිප ලෙසකට මූලිකව වර්ග කල හැක. 1.පුරා වෘත්ත හෙවත් මිත්‍යා විශ්වාස සඳහා යොදාගනු ලබන වෙස් මුහුණු 2.මිනිස් සහ සත්ව ආත්ම සඳහා යොදාගනු ලබන වෙස් මුහුණු මෙම වෙස් මුහුණු යොදා ගනිමින් කරනු ලබන ශාන්ති කර්ම අතරින් සන්නි යකුම ඉතාමත් ප්‍රසිද්ධියක් උසුලනු ලබයි. මෙහිදී සියලුම යක්ෂයින්ට පිළිවෙලින් පූජා කරනුලබන අතර ඔවුන් වෙනුවෙන් විවිධාකාරවූ පිළිවෙත් ද යොදාගනු ලබයි. මෙය සන්නි යකුම හෙවත් දහ අට සන්නිය නමින් ද ව්‍යවහාර කරනු ලබයි. මෙම සන්නියකුම සදහා පදනම් වූ අතීත කතා වෘතාන්තයක් අපට අසන්නට ලැබේ. එය නම් දඹදිව සංඛපාල රජුගේ කතාවයි. මෙම පුරාවෘත්තයට අනුව එදා පටන් සන්නි රෝග සඳහා ඇදුරන් විසින් ඒ ඒ සන්නි යකුන්ගේ නාමයෙන් පුද පූජා පවත්වනු ලබයි . 1. භූත සන්නිය 2. අභූත සන්නිය 3. අමුක්කු සන්නිය 4. වෙඩි සන්නිය 5. වාත සන්නිය 6. කණ සන්නිය 7. පිත් සන්නිය 8. බිහිරි සන්නිය 9. ගොලු සන්නිය 10. මුර්තු සන්නිය 11. දෙමළ සන්නිය 12. නාග සන්නිය 13. කොර සන්නිය 14. ගිනිජල සන්නිය 15. ගුල්ම සන්නිය 16. සීතල සන්නිය 17. දේව සන්නිය 18. කෝල සන්නිය ❤️ මෙම සන්නි යකුම හෙවත් දහඅට සන්නියේ සන්නි දහ අට ඉහත දැක්වෙන පරිදි වේ.

ශ්‍රී ලංකාවේ වෙස් මුහුණු කලාව

❤️ ශ්‍රී ලංකාවේ භාවිත වන වෙස්මුහුණු වෙස් මුහුණු වර්ග හතකට පමණ දැක්විය හැක . 🎭සන්නි මුහුණු 🎭කෝලම් මුහුණු 🎭දිව්‍ය පුද්ගල මුහුණු 🎭සත්ව මුහුණු 🎭රාක්ෂ මුහුණු 🎭යක්ෂ මුහුණු 🎭මිත්‍යා විශ්වාස මුහුණු ❤️ ඈත අතීතයේ සිට ම පැවත එන වෙස්මුහුණු කලාව පාරම්පරික අගයක් එකතු කරයි .කලාවට සම්බන්ධ වෙස්මුහුණු කලාව විවිධ පූජා හා නර්තන කලාවන් සඳහා යොදා ගනී .මුලින්ම වෙස්මුහුණු කලාව දෙස බලද්දී එය එය ආදී මුතුන් ආදි මුතුන් මිත්තන්ගෙන් පැවත ආවකි .ප්‍රථමයෙන්ම වෙස්මුහුණු කලාව ආරම්භ වන්නේ පුවක් ගහෙන් ලබා ගන්නා කොලපත් ආශ්‍රයෙන් . ආදිවාසීන් මෙම ක්‍රමය යොදා ගත් බව දක්වන්න පුලුවන් .ඔවුන් මෙම ක්‍රමය යොදා ගත්තේ විවිධ පාරම්පරික පූජා විධි රටාවන් සඳහා ය.මේ අනුව ශ්‍රී ලංකාව වෙස් මුහුණු කලාව සඳහා සුවිශේෂී ස්ථානයක් ගනී . ❤️ සොකරි නර්තනය සඳහා ද කොළපත් ආශ්‍රය කරගත් වෙස්මුහුණු භාවිතා කිරීම සිදුව තිබේ .එය ද කදිම නිදසුනකි . ❤️ මේ අනුව පසු පසුකාලීනව කළාකරුවාගේ හැකියාවන් මත වෙස්මුහුණු කලාව ආරම්භ වී පැවතිණ . ශ්‍රී ලංකාවේ වෙස් මුහුණු සඳහා ප්‍රසිදිධ වූ නගරයක් ලෙස දකුණු පළාතේ පිහිටි අම්බලන්ගෙඩ දැක්විය හැක. කෙසේ වෙතත් මෙම නගරය වෙස් මුහුණු කැටයම් කිරීම සඳහා පමණක් නොව වෙස් මුහුණු අලෙවි කිරීම සඳහා ද ඉතාමත් ප්‍රසිද්ධියක් උසුලයි. විදේශීය සංචාරකයන් අතර ද මෙම අම්බලන්ගොඩ ප්‍රදේශයේ වෙස් මුහුණු ඉතාමත් ජනප්‍රය වී තිබේ. මෙම නවීන වෙස් මුහුණු දීප්තිමත් වර්ණ යොදා අලංකාර කර තිබෙනු දක්නට ලැබෙන අතර එය සංචාරකයින් වෙස් මුහුණු අලෙවිය ‍සඳහා ඇද ගැනීමට උපක්‍රමයක් ලෙස ද යොදාගෙන තිබේ.මෙම වෙස් මුහුණු වර්ණ ගැන්වීම සඳහා ස්වභාවික වර්ණ බෙහෝ විට යොදාගනු ලබන අතර එය එම වෙස් මුහුණු වල ස්වභාවිකත්වය සහ සංස්කෘතික බව ඔප් නංවන්නට ඉමහත් රුකුලක් වී තිබේ. මෙම වෙස් මුහුණු බොහෝ විට යොදාගනු ලබන්නේ නොයෙකුත් අදෘශ්‍යමාන බලවේග සදහායි. යක්ෂයන් දෙවියන් වැනි අදෘශ්‍යමාන බලවේග පිදීම පිළිබඳ ප්‍රසිද්ධියක් උසුලන දූපතක් ලෙස ශ්‍රී ලංකාව දැක්විය හැක.

අපේ පාරම්පරික වෙස්මුහුණු සම්ප්‍රදාය

|

මහා සම්මත රජුගේ බිසවට නාට්‍ය දැක සිනාසීමට ඇති වූ දොල දුකක් සංසිඳීමට විශ්මකර්මයා ලවා සක්‍ර දෙවියා විසින් සාදවන ලද බව තමයි වෙස් මුහුණේ උපත ගැන පැරණි පොත පතෙහි සඳහන් වෙන්නේ.

වෙස් මුහුණු බොහොමයක් මෙම කෝලම් නාට්‍ය සහ පහත රට නර්තනය හා සම්බන්ධයි.

සැහැල්ලු සහ කල් පවතින ලී වර්ග වන වෙල් කඳුරු සහ රුක් අත්තන යන ලී වර්ග වලින් වර්තමානයේ නිමවන ලාංකීය වෙස් මූණු කලාවේ ඉතිහාසය ඉපැරණි ගෝත්‍රික ජනාවාස කාලය දක්වා දිව යන්නක්.

නාග රාක්ෂ, ගුරුලු රාක්ෂ වැනි වෙස් මුහුණු රාවනා යුගයේදී භාවිතා කලා යැයි පැවසෙන්නේ ගෝත්‍රික යුද පිටියේදී සතුරන් බිය වැද්දීමට.

ඉතා විශාල යක්ෂ රාක්ෂ මුහුණු පැලඳ සටන් වැදීමෙන් සතුරන් මේ මිනිසුන් නොව භයානයක සත්වයන් කියා රැවටුන බවයි කියවෙන්නේ.

වර්තමානයේ මේවා යොදාගැනෙන්නේ තොවිල් ආදියට.